- beneuolens
- Beneuolens, pen. corr. Participium a Bene volo, quod vnica voce non dicitur. Plaut. Bien voulant, Bienvueillant.\Cum deo benevolente faciam. Gellius. Je le feray si Dieu plait, ou au plaisir de Dieu. Bud.
Dictionarium latinogallicum. 1552.